Eerste week bij Pebbles

Hallo allemaal,

Ondertussen hebben we 4 dagen achter de rug bij The Pebbles Project en hebben we kunnen proeven van verschillende ECD crèches (early childhood development) op de wijnboerderijen.
Onze 1ste dag stond in teken van kennismaking met Liezl, de staff en 2 ECD crèches. Liezl is de persoon die voor ons programma zorgt en waar we elke week een gesprek mee hebben hoe we ervoor staan en wat we hebben gezien. Liezl is zelf een ergotherapeut en aan de manier waarop ze spreekt, weet je dat ze heel veel ervaring heeft. Na een korte kennismaking met haar, heeft ze ons meegenomen naar 2 crèches.

Om de privacy van de kinderen te waarborgen mogen we vanuit Pebbles geen namen noemen. We hebben de crèches dan ook A, B en C noemen, zo kunnen jullie wel volgen over welke crèche we het hebben.

Maandag en woensdag hebben we crèche A bezocht. Dit was een klein gebouwtje met ongeveer 26 kinderen verdeeld in 2 groepen. De kleintjes (0 tot 3 jaar) en de iets grotere kinderen (4 tot 6 jaar). Er staat een omheining rond het gebouw, wat de ‘speelplaats’ van de kinderen voorstelt. Daarin staat een afgedankt speelrek en een zelfgemaakte schommel. De leerkracht is heel open naar ons toe en we voelden ons meteen welkom. We hoorden dat de kinderen haar mama noemen, en zo ziet ze er ook uit! Ze zorgt voor de kinderen en geef ze allemaal evenveel aandacht. De tweede dag dat we bij deze crèche waren noemden de kinderen ons ‘tannie’ of ook wel tante. We hebben ons voornamelijk bezig gehouden met het observeren van de kinderen. Wat opviel is dat de kinderen erg graag je aandacht willen en wanneer je ze positief benaderd/bevestigd dat ze dan beginnen te glimlachen en te stralen. Er is bij deze kinderen erg veel nood aan affectie en warmte. Liezl heeft verteld dat deze kinderen dit doen omdat ze dit thuis vaak niet krijgen, of te weinig.

Maandag na het bezoek bij crèche A, zijn we door gereden naar crèche B. Liezl vertelde ons dat deze ‘community’ erg veel te maken had met alcohol en drugs misbruik maar ook fysiek geweld in het huishouden. As we over een community spreken bedoelen we de gemeenschap waar de kinderen in wonen. Deze gemeenschap bestaat meestal uit de arbeiders/farmworkers van de wijnboerderij en is gevestigd op het eigendom van de wijnboer, vooral ver weg van de toeristen. Alles wat we hier boven beschrijven is trouwens ver weg van de toeristen. Dit past niet in het ‘mooie’ plaatje.

Het gebouw van crèche B ziet er veel moderner en groter uit dan dat van crèche A. En de kinderen zaten er stilletjes en netjes bij. Buiten hebben ze een erg mooi speelrek (net nieuw) en ze hebben stromend water en elektriciteit. Het is een groot contrast tussen het gebouw en de ‘huisjes’ van de farmworkers die aan de overkant van het gebouw staan. Ook hier ontving de leerkracht, van de 4 tot 6 jarige, ons open. Ze weet zelfs nog heel goed dat er 2 jaar geleden muziektherapiestudenten waren en ze zegt dat ze hun draaiboek nog vaak gebruikt. Wanneer we er vandaag alleen terug keerden, hebben we de kinderen echt leren kennen. Één voor één hebben ze een heel andere persoonlijkheid maar allemaal willen ze ook aandacht van ons en laten zien wat ze al allemaal kunnen. Wanneer we buiten met ze spelen komen ook de jongere kinderen naar buiten. Één meisje valt meteen op. Ze heeft duidelijk FAS (het foetaal alcohol syndroom) en staat in ontwikkeling achter op de andere kinderen. Maar oh, ze is zo een snoepje! Ze reageert heel goed op fysiek contact en op aanmoediging. We zijn samen met haar het klimrek gaan ontdekken en ze bleef maar glimlachen. We zouden haar allebei willen meenemen naar huis.

Op dinsdag hebben we crèche C bezocht. Het was een kort bezoek en korte kennismaking met de lerares en kinderen. Morgen gaan we terug naar deze crèche en leren we ze beter kennen. Het is een klein gebouw en weinig plaats om te bewegen maar gelukkig kunnen we terecht in de tuin als het mooi weer is of in het gebouw van de after-school club. Over deze after-school club hebben we dinsdag ook een gesprek gehad met de baas. Zij heeft ons gevraagd om hier iets te organiseren / aanbieden. We hebben nog niet helemaal goed begrepen wat ze precies van ons wil, dus daar gaan we nog naar vragen. Het lijkt ons wel heel interessant om ook met de oudere kinderen te werken.

Woensdag hebben we nog een crèche bezocht. Crèche D noemen we die maar even. Wij zullen op deze crèche niet gaan werken voor ons onderzoek, misschien wel erbuiten een keer in de twee weken. Liezl vertelde dat het interessant was om deze te zien. We konden mee rijden met iemand van de kliniek die ook op het Pebbles terrein ligt. In deze kliniek zit trouwens ook ons kantoor. Er is een mooie oncologie afdeling die niet wordt gebruikt. Daar zitten wij nu. Het voelt wel soms gek om daar te zitten, denkende dat mensen daar chemo konden krijgen.
De crèche was totaal verschillend met wat we al hadden gezien. Er lag op de weg er naar toe al overal afval op de weg en de crèche zag er van buiten al slecht onderhouden uit. We gingen naar binnen en het was een enorme chaos. Er waren twee leraren op een groep van .. geen idee hoeveel kinderen, zo veel gebeurde dat we ze niet hebben geteld. De kinderen zaten in één groep, 0 tot 6 jaar. De mevrouw van de kliniek bekeek de kinderen op uitslag, ziektes, etc. Ondertussen was er een meisje en die zat al de hele tijd in de box. Ze werd ‘vrijgelaten’ en begon andere kinderen te slaan. Daarnaast staarde ze echt enorm, de hele tijd en knipperde bijna niet. Ze had de uiterlijke kenmerken van FAS. Ze toonde wel emotie als iemand tegen haar sprak maar geen afstemming. Alsof ze niet het verschil wist tussen aaien en slaan. Een moment was wel erg, omdat de mevrouw van de kliniek vroeg of ze snel moest huilen .. een van de leraressen zei toen ‘nee’, en sloeg haar toen op een hand! Ongelofelijk …

Na dat bezoek kun je je voorstellen dat we al geshockt waren. Terugkomend van stage kwamen we ook nog in een file terecht.. een voetganger was doodgereden.. toen wij er langs reden, werd hij gereanimeerd.
’s Avonds hebben we nog een bijeenkomst gehad bij een Nederlander die in Kaapstad woont, al 10 jaar. Hij vertelde hele interessante dingen en waarschuwde ons om toch voorzichtig te blijven in Kaapstad. Hij vertelde ons ook over een organisatie GAPA. Een organisatie die gefocust is op het positieve en geen negativiteit binnen wil laten. Het moment dat iemand het idee heeft dat de sfeer negatief wordt, gaan ze dansen en zingen! Komende maandag gaan ze er heen met leerkrachten van de Hogeschool Zuyd dus als we kunnen vanuit Pebbles gaan we daar zeker weten naar toe !

Morgen gaan we crèche C nogmaals bezoeken en dan hebben we weekend! Zodra we tijd hebben (de tijd vliegt hier ongelofelijk snel), laten we meer van ons horen!

Liefs en knuffels,

Judith & Maud